رابطه سرمایه اجتماعی و سلامت سازمانی با نقش میانجی جامعه پذیری سازمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و سلامت سازمانی با نقش میانجی جامعه پذیری سازمانی می باشد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه کارکنان شرکت سیمان شهرستان نکا به تعداد ۴۰۰ نفر می باشد. با توجه به جدول کرجسی-مورگان، تعداد ۱۸۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه سلامت سازمانی (OHI)، جامعه پذیری سازمانی تائورمینا (۱۹۹۷) و سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸) استفاده گردید. پرسشنامه ها دارای روایی صوری و محتوایی بوده و جهت سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی(۰/۸۵) و سلامت سازمانی (۰/۸۸) و جامعه پذیری سازمان (۰/۸۶) محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار spss ۲۱ و لیزرل انجام شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد بین سرمایه اجتماعی و سلامت سازمانی با نقش میانجی جامعه پذیری سازمانی رابطه معناداری وجود ندارد. بین سرمایه اجتماعی با سلامت سازمانی رابطه معناری وجود دارد و بین سرمایه اجتماعی با جامعه پذیری سازمانی در شرکت سیمان نکاء رابطه وجود دارد و بین جامعه پذیری سازمانی با سلامت سازمانی در شرکت سیمان نکاء رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی