رابطه ی بین عوامل اجتماعی – فرهنگی و تمایل جوانان تهرانی به ورزش همگانی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی بر تمایل به ورزش جوانان به ویژه زنان می باشد. پژوهش حاضر از نظر نوع پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس مسیر از نوع توصیفی می باشد که بر روی جوانان شهر تهران انجام شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه جوانان ساکن در شهر تهران در حدود ۳۰۴۰۲۴۸ نفر بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ می باشند که بر اساس جدول برگرفته از گلن دی ایزرائیل به میزان ۳۷۰ نفر به عنوان نمونه تعیین و برای اطمینان از عدم تورش ۴۰۰ نفر به عنوان نمونه ی نهایی انتخاب گردید و با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای نمونه گیری انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد شده ی حمایت اجتماعی، پذیرش اجتماعی، سرمایه اجتماعی، رفتار مطلوب اجتماعی، سرمایه فرهنگی، هوش فرهنگی و جهت گیری مذهبی و پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته ی تمایل به ورزش همگانی با ضریب CVR برابر با ۰/۸۶، اعتبار سازه برابر با ۰/۷۷ و پایایی برابر با ۰/۸۹ بودند. نتایج به دست آمده از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی حاکی از آن بود که عدم وجود سرمایه ی اجتماعی، رفتار مطلوب اجتماعی و حمایت اجتماعی بر تمایل جوانان به ورزش همگانی تاثیر گذار بودند و عدم وجود پذیرش اجتماعی، هوش فرهنگی، سرمایه ی فرهنگی و باورها و جهت گیری های اعتقادی و ارزشی تاثیری بر تمایل به ورزش همگانی نداشتند.

کلیدواژه ها:

ورزش همگانی