بررسی مکانیابی بهینه فضاهای ورزشی با رویکرد توسعه پایدار(نمونه موردی:شهر رشت)

کاربری ورزشی یکی از مهم ترین و پر کاربرد ترین کاربری ها در شهرها می باشد،به نحوی که می توان گفت اکثر اقشارجامعه به نحوی با این فضاها در ارتباط هستند و این کاربری سطح درخور توجهی از فضاهای شهری را به خود اختصاص دادهاست. با پیدایش دیدگاه های جدید در برنامه ریزی شهری همانند توسعه پایدار،اعتلای کیفیت زندگی شهری, بهبود مدیریت شهری و غیره ، موضوع مکان یابی و ساماندهی فضاهای ورزشی و خدمات شهری نیز تحول کیفی پیدا کرده است . در حالحاضر، یکی از مهمترین مشکلات موجود در شهرهای کشور ما استقرار نامناسب و توزیع غیرمنطقی فضاهای ورزشی در میانسایر کاربری های شهری می باشد و حل آنها به برنامه ریزی و مدیریت در زمینه مکان یابی و سامان دهی فضاهای ورزشی نیاز دارد. در این مقاله کوشش شده است این مسأله در شهر رشت به چالش کشیده شود ومورد بررسی قرار گیرد لذا ابتدا مراکزورزشی و معیارهای برنامه ریزی زمین های ورزشی به طور اجمال مرور شده است . همچنین طرح جامع شهر رشت با تأکید برماتریس سازگاری کاربری های ورزشی بررسی و نقشه مبنا تهیه شده، و در ادامه ، به معرفی شاخص های مکانیابی با توجه به فرضیه های مطرح شده ، پرداخته ایم و در نهایت پس از آزمون و بررسی فرضیه ها ، مناسب ترین شیوه و ارائه راهکاری جدید برای بهینه کردن کاربریهای ورزشی بر اساس طراحی و توسعه پایدار شهری پیشنهاد شده است .

کلیدواژه ها:

کاربری ورزشی ، مکانیابی ورزشی ، سازماندهی فضایی ، مطلوبیت ، توسعه پایدار