بررسی زبانشناختی سبک نثر در رمان بوف کور، اثر صادق هدایت با توجه به بسامد گونه های هنجارگریزی

در این مقاله جهت بررسی زبانشناختی سبک نثر، چارچوب طبقهبندی «لیچ» مبنا و اساس کار قرار گرفته است. نویسندگان و شعرا آگاهانه یا ناآگاهانه هنجارگریزی را به عنوان ابزار برجستهسازی متن به کار میگیرند تا با آشناییزدایی عوامل آشنای روزمره و با گریختن از قواعد هنجارهای روزمره، توجه مخاطبان خود را به نکات بسیار پیش پا افتاده جلب کنند. نگارندگان تمام ۳۰۰۰ گزاره موجود در متن رمان بوف کور اثر صادق هدایت را با دقت تحلیل و پس از طبقهبندی انواع هنجارگریزی های موجود با استفاده از نمودارها و توضیح یک به یک موارد، بسامد وقوع انواع هنجارگریزیها در متن بوف کور را ارائه میکنند. هدف از این مقاله متجلی ساختن ارتباط نزدیک ادبیات و علمزبانشناسی است. فرض نگارندگان بر این است که هشت نوع هنجارگریزی با میزان وقوع متفاوت در متن رمان وجود دارد. در پی اعمال روش توصیفی- تحلیلی، توضیح جزء به جزء تمامی موارد یافت شده و ارائه نمودارها، انواع هشتگانه هنجارگریزی به عنوان ابزار برجسته سازی در متن با بسامدهای کاملا متفاوتی دیده شدند. بالاترین میزان وقوع در ۲۸۹ مورد برابر با ۲۳ درصد، متعلق بههنجارگریزی نحوی و پایینترین بسامد وقوع در ۱۲ مورد برابر با یک درصد، به هنجارگریزی گویشی مربوط است.

کلیدواژه ها:

برجسته سازی ، هنجارگریزی ، آشناییزدایی