طراحی مدل روابط درونی در صنعت بیمه با استفاده از مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM)

سرمایه فکری ترکیبی از دارایی های نامشهود، دارایی انسانی و زیرساخت هایی است که سازمان را در انجام وظایفش توانمند می سازد. سرمایه های ساختاری، انسانی و رابطه ای از اجزای تشکیل دهنده سرمایه فکری هستند که ترکیبی از دارایی های نامشهود، دارایی انسانی و زیرساخت هایی می باشند که سازمان را در انجام وظایفش توانمند می سازد. بر همین اساس هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی روابط درونی بین سرمایه های ساختاری، انسانی و رابطه ای در صنعت بیمه با استفاده از مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM) است. روش در این پژوهش کمی(توصیفی – پیمایشی) بوده و با استفاده از روش گلوله برفی ۱۵ متخصص در حوزه مدیریت دولتی و رفتار سازمانی که در زمینه سرمایه فکری و سرمایه اجتماعی صاحب اثر بودند و در صنعت بیمه نیز سابقه مدیریتی داشته اند به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند که با روش مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM) روابط درونی بین مولفه های تحقیق شناسایی شدند.

یافته های تحقیق نشان داد بعد سرمایه انسانی (شامل مهارت های ارتباطی، تجربه کاری و دانش ضمنی افراد) به عنوان مبنای مدل بر کلیه ابعاد دیگر اثر می گذارد و در سطح زیرین قرار دارد که به عنوان پایه سرمایه فکری و عنصر اساسی در اجرای وظایف آن محسوب می شود. در سطح میانی بعد سرمایه رابطه ای (شامل اعتماد و صداقت، مشارکت غیررسمی، مشارکت سیاسی، مشارکت اجتماعی، مشارکت اقتصادی) قرار دارد و در سطح آخر نیز سرمایه ساختاری (شامل ارتباطات و پیوندهای شبکه و سرمایه های شبکه) قرار دارد که دو بعد دیگر بر آن اثر گذار هستند. در نتیجه سرمایه های ساختاری، انسانی و رابطه ای مجموعه ای از دانش، اطلاعات، دارایی های فکری، تجربه، رقابت و یادگیری سازمانی هستند که مدیران با توجه نمودن به این عامل می توانند بستر مناسبی برای ارتقای سرمایه های فکری در سازمان فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

سرمایه ساختاری ، سرمایه انسانی ، سرمایه رابطه ای ، صنعت بیمه