اثربخشی مداخلات آموزش شناختی، تحریک الکتریکی جمجمه ای و ترکیب آن ها بر توجه و حافظه تاخیری افراد مبتلابه آسیب خفیف شناختی

مقدمه: نقص خفیف شناختی  (MCI) از نیم رخ های شناختی سالمندی است که نیازمند رسیدگی و درمان است. ازجمله انواع درمان های توان بخشی شناختی می توان به تحریک مغزی غیرتهاجمی و آمورش مغزی در درمان نقص خفیف شناختی اشاره نمود. هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی مداخلات آموزش شناختی، تحریک الکتریکی جمجمه ای و ترکیب آن ها بر توجه و حافظه تاخیری افراد مبتلابه آسیب خفیف شناختی است. روش:  این پژوهش طرح تجربی مورد منفرد، از نوع مقایسه درمان های چندگانه با پیگیری است. جامعه آماری شامل سالمندان مبتلابه نقص خفیف شناختی مراجعه کننده به کلینیک حافظه بیمارستان مدرس اصفهان سال۱۴۰۲ می باشد. مطابق با طرح پژوهش ، دو بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و درمان های سه گانه با توالی تحریک الکتریکی جمجمه ای، درمان ترکیبی شامل آموزش مغزی به همراه تحریک الکتریکی جمجمه ای و آموزش مغزی برای آن ها اجرا گردید. یافته ها: نتایج مرحله پیگیری نفر اول و دوم برای متغیر توجه به ترتیب۱۰۰PND۱= ؛ ۰۵/۱۹ RCI۱=؛ ۱۰۰PND۲= ؛ ۰۵/۱۹RCI۲=  و برای متغیر حافظه تاخیری نفر اول و دوم به ترتیب برابر است با: ۱۰۰PND۱=؛ ۱۳RCI۱=؛ ۱۰۰PND۲=؛ ۱۵RCI۲= بنابراین چیدمان درمانی تحریک الکتریکی جمجمه ای؛ درمان ترکیبی و آموزش مغزی بر توجه و حافظه تاخیری تاثیر مثبت معناداری دارد. نتیجه گیری: تحریک الکتریکی جمجمه ای با تاثیر بر انتقال دهنده های عصبی و شبکه های نورونی زمینه را برای اثرگذاری آموزش مغزی از طریق ایجاد سیناپس های جدید و تغییر در آرایش دندریتی فراهم می کند درنتیجه اثرات هم افزایی آن ها به بهبود رفتار های شناختی می انجامد.

کلیدواژه ها:

Cranial electrical stimulation ، electrical stimulation ، cognitive training ، mild cognitive impairment ، dementia ، تحریک الکتریکی جمجمه ای ، تحریک الکتریکی ، آموزش شناختی ، نقص خفیف شناختی ، دمانس