تداومات و ابداعات عزاداری بر سیدالشهدا سلام الله علیه در دوران صفویه

تحلیل و شناخت مسائل مربوط به هیات در هر دوره از تاریخ در بهبود جلسات عزاداری در عصر کنونی کمک شایانی می کند. کارکرد اصلی پژوهش پیش رو ارائه گزارش و تحلیل پیشینه عزاداری بر سیدالشهداء «سلام الله علیه» در عصر صفویان است. مهم ترین محورهایی که در این بازه زمانی به آن پرداخته خواهد شد نقد و بررسی اقامه عزا در دو جنبه «تداومات اقامه عزا در عصر صفوی» و «ابداعات اقامه عزا در عصر صفوی» با رویکرد تعریف، ساختار و کارکرد مجالس عزا می باشد. بدین منظور ابتدا گزارش هایی که مربوط به مولفه های هر یک از دو جنبه مذکور است گردآوری شده، سپس با روش توصیفی-تحلیلی مورد نقد و تحلیل قرار می گیرد. بر این اساس مواردی همچون دسته های عزاداری، اهتمام به شعر و روضه خوانی، ارجحیت مناسبات مذهبی بر مناسبات ملی و.... از جمله تداومات اقامه عزا در دوران صفویه و مواردی همچون مردمی سازی جلسات عزا، حمایت خاص از شاعران و مرثیه خوانان، ایجاد شکل و شمایل در عزاداری و نیز شکل گیری تکیه ها از جمله ابداعات اقامه عزا در این عصر است. همچنین جهت بهبود هیئات و مجالس حسینی در عصر کنونی، به دلالت های مثبت و منفی گزاره های فوق پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

عزا ، ماتم ، امام حسین«سلام الله علیه» ، صفویه ، ابداعات ، تداومات