ارزیابی کارایی فنی تولید پیاز در دشت تبریز

رسالت مهم بخش کشاورزی استفاده صحیح و مطلوب از منابع تولید و بهره گیری از تکنولوژی نوین جهت افزایش تولید برای پاسخ گویی به تقاضای روزافزون جمعیت رو به رشد جهان می باشد. برای این منظور بهبود کارایی فنی برای به دست آوردن حداکثر تولید مشروط به مجموعه ثابتی از عوامل تولید یک راهکار علمی و عملی به نظر می رسد. در ا ین راستا هدف از پژوهش حاضر ارزیابی کارایی فنی تولید پیاز در دشت تبریز می باشد. اطلاعات موردنیاز برای نیل به هدف پژوهش از طریق تکمیل پرسشنامه از ۱۴۰ کشاورز پیازکار در سال زراعی ۰۲-۱۴۰۱ جمع آوری شد. جهت محاسبه کارایی از رهیافت تحلیلپوششی داده ها استفاده به عمل آمد. نتایج نشان داد متوسط کارایی فنی در حالت بازده ثابت نسبت به مقیاس برابر ۶۱ درصد و در حالت بازده متغیر نسبت به مقیاس برابر ۶۴ درصد می باشد. وجود تفاوت بین کارایی فنی در مدل بازده ثابت نسبت به مقیاس با مدل بازده متغیر نسبت به مقیاس بیانگر عدم کارایی مقیاس است. همچنین میانگین کارایی مقیاس هم مطابق نتایج به دست آمده برابر با ۹۵/۸۷ درصد می باشد. بنابراین استنباط می شود که در مجموع با بهبود مقیاس تولید در منطقه موردمطالعه نیز می توان تولید پیاز را افزایش داد. از همین رو توصیه می شود در راستای افزایش تولید از نهاده ها به شکل بهینهو صحیح استفاده به عمل آمده و مقیاس تولید محصول نیز تعدیل گردد.

کلیدواژه ها:

بازده نسبت به مقیاس ، پیاز ، تحلیل پوششی داده ها ، دشت تبریز ، کارایی فنی