دانش بومی : بومی سازی توسعه روستایی و مدیریت منابع طبیعی

دانش بومی ، گنجینه ای از تجربیات، مفاهیم و فرآیندهایی است که از نسلی به نسل دیگر در جوامع روستایی منتقل شدهاند و نه تنها به محیط زیست ، بلکه به ارتباطات انسانی و اقتصادی نیز مرتبط می شود. این دانش به عنوان یک منبع بی قیاس از تجربیات و دانش محلی ، نقش بسیار مهمی در توسعه روستایی و حفاظت محیط زیست دارد. علاوه براین ، دانش بومی به عنوان یک ابزار اساسی در حفظ تنوع زیستی و حفظ منابع طبیعی عمل می کند. ارتقاء این دانش نه تنها به توسعه پایدار جوامع روستایی بلکه به حفظ تعادل بین انسان و محیط زیست نیز کمک می کند. بهرهگیری از دانش بومی به عنوان یک راهبرد می تواند در بهبود کیفیت زندگی ساکنانروستاها، توسعه اقتصادی محلی و حفظ منابع طبیعی موثر باشد. در این راستا، درک ارتباط نزدیک و هماهنگ بین دانش بومی و فرآیند توسعه روستایی ضروری است که در قالب بومی سازی به رسمیت شناخته شدهاست . بومی سازی دانش بومی به این معنی است که باید از دانش نوین بهرهبرداری کرد، روشهای نامناسب و ناکارایی سنتی را کنار گذاشت و روشهای بومی مناسب را جهت پیداکردن الگوی مناسب توسعه حفظ و گسترش داد. این مقاله ضمن بررسی اهمیت دانش بومی در ابعاد مختلف ، به چگونگی بهرهگیری از دانش بومی و بومی سازی برای حل و فصل مشکلات توسعه روستایی و مدیریت منابع طبیعی می پردازد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، جوامع روستایی ، حفاظت محیط زیست و منابع طبیعی ، توسعه پایدار.