دانش بومی : مفاهیم ، مبانی و تلفیق با دانش رسمی

دانش سنگ بنای توسعه است . دانش بومی به دانش و تجربه هایی اشاره دارد که نسل به نسل به ارث رسیده است و به طور محلی تولید شدهاند. این دانش معمولا از طریق تجربه های زندگی ، روایات، مراسم و فرهنگ های محلی به وجود می آید و به افراد کمک می کند تا بهترین روشها را برای زندگی در محیط خود فراگیرند و به کاربندند. با توجه به اینکه دانش بومی به صورت شفاهی یا غیررسمی منتقل می شود نسبت به سایر حوزههای دانش بیشتر در معرض انقراض قرار دارد. بنابراین ، حفظ و حمایت از دانش بومی ضروری است و باید مورد توجه بیشتری قرارگیرد. این دانش توسعه شیوههای پایدار را در راستای حفظ محیط زیست و منابع طبیعی ممکن می سازد و به افراد جامعه کمک می کند تا با محیط زیست خود هماهنگ شوند و از منابع طبیعی به بهترین نحو ممکن استفاده کنند. نتیجه اینکه ، این دانش به آشتی انسان و طبیعت کمک می کند تا هماهنگی و همراستایی بهتری با محیط زیست و منابع طبیعی ایجاد و بهترین راهکارها برای حفاظت از منابع طبیعی توسعه داده شود. در این راستا، حمایت از دانش بومی و ارزشهای آن امری ضروری است . این مقاله ضمن بررسی مفاهیم و مبانی ، اهمیت و کارکردهای دانش بومی به بررسی دانش نوین (رسمی ) و ضرورت تلفیق دانش بومی و رسمی و چالش های فراروی می پردازد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، توسعه ، حفاظت ، دانش رسمی ، منابع طبیعی و محیط زیست