هدایت ریزپرنده های خودمختار با استفاده از سیستم های استنتاج فازی و الگوریتم های تکاملی

یک سیستم هدایت خودکار در پرنده های بدونسرنشین را میتوان به دو بخش: سیستم طراحی مسیر و سیستم تعقیب مسیرتقسیم نمود. در این سیستم ها با توجه به محدودیت های زمانی و عدم قطعیت موجود در شرایط حاکم بر صحنهی نبرد، استفادهاز خبرگی فرماندهان و شبیهسازی رفتار آنها در طراحی و تعقیب مسیر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. لذا استفاده ازسیستم های استنتاج فازی میتواند خبرگی فرماندهان را در پرنده های بدون سرنشین خودمختار اعمال نماید. در این مقالهبه منظور مدلسازی فرآیند مسیریابی آفندی ریزپرنده ها از یک سیستم استنتاج فازی ممدانی با پنج ورودی و یک خروجیبرای تعیین وزن یالها استفاده شده است. در هر مرحله از تصمیم گیری، نیاز به انجام محاسبات ریاضی پیچیده میتواندالگوریتم های مسیریابی ریزپرنده ها را در شرایط دنیای واقعی بلااستفاده نماید. از این رو به منظور کاهش وابستگی سیستممسیریابی و تعقیب هدف به محاسبات ریاضی و استفاده از مزایای الگوریتم های همه زمانه برای تولید پاسخ بهینه، الگوریتمژنتیک و الگوریتم ژنتیک با مرتبسازی غیرمغلوب- ۲ به عنوان روش حل مدل استفاده شده است. نتایج شبیه سازی نشانمیدهد که مدل ارائه شده در شرایط دنیای واقعی دارای کارایی بسیار مطلوبی است.

کلیدواژه ها:

عملیات شبکه محور ، پرواز ازدحامی ریزپرنده ، مسیریابی ، منطق فازی