رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی با ناگویی هیجانی در رانندگان با سوءمصرف مواد

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان با ناگویی هیجانی در رانندگان با سوءمصرفمواد شهر اصفهان انجام گرفت . روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه رانندگان کامیون دارای اختلال سوءمصرف مواد تشکیل دادند که تعداد ۵۰ نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل دو پرسشنامه پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان((CERQ گارنفسگی و کریج (۲۰۰۶) و پرسشنامه ناگویی هیجان((TAS بگبی ، پارکر و تیلور (۱۹۹۴)استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری مانند میانگین ، انحراف معیار، کمترین و بیشترین مقدار و در بخش آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از ۲۵spss استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد راهبردهای سازش نیافته تنظیم شناختی هیجان رابطه مستقیم با ناگویی هیجانی دارد ولی راهبردهای سازش یافته با ناگویی هیجانی رابطه ندارد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، ناگویی هیجانی ، رانندگان با سوءمصرف مواد