اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تنظیم شناخت هیجان مردان دارای سوء مصرف مواد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تنظیم شناخت هیجان مردان دارای سوء مصرف مواد بود.روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان دارای سوء مصرف مواد بستری در کمپ های اصفهان در سال ۱۴۰۲بودند. به این ترتیب ۳۰ نفر از مردان دارای سوء مصرف مواد، به شکل تصادفی در دسترس که از ملاکهای ورود و خروج برخودار بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). مشارکت کننده ها قبل و بعد از مداخله به ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم شناخت هیجان گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۶)، پاسخ دادند. مشارکت کنندههای گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. دادهها در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و سطح استنباطی (تحلیل کواریانس چندمتغیره) تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش معنی دار تنظیم شناخت هیجان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود(۰۵/۰(p≤، با توجه به یافته های پژوهش ، می توان برای تنظیم شناخت هیجان مردان دارای سوء مصرف مواد، از رفتاردرمانی دیالکتیک سود جست .

کلیدواژه ها:

تنظیم شناخت هیجان ، سوء مصرف مواد ، رفتاردرمانی دیالکتیک