اثر بخشی برنامه آموزش توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی بر خودپنداره و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان قربانی قلدری دوره اول متوسطه شهر تبریز

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی برنامه آموزش توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی بر خودپنداره و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان قربانی قلدری بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان قربانی قلدری دبیرستان های دوره اول متوسطه شهر تبریز در سال ۹۸-۱۳۹۷ بود که از میان آن ها، با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند و غربالگری از طریق آزمون قربانی قلدری و انجام مصاحبه، ۳۰ نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند؛ به طوری که هر گروه را ۱۵ نفر تشکیل دادند. ابزارهای مورد استفاده فرم ایرانی مقیاس قربانی قلدری، مقیاس خود پنداره بک (SCT) و آزمون اشتیاق به مدرسه وانگ، وایلت و اسکلز بود. گروه آزمایشی، طی ۱۰ جلسه تحت آموزش برنامه توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی قرار گرفت؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمرات پس آزمون خودپنداره و اشتیاق به مدرسه گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری دارند (۰/۰۰۱ >p ). بدین ترتیب بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، می توان گفت که برنامه آموزش توانمندسازی فردی، خانوادگی و اجتماعی ، میزان خودپنداره و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان قربانی قلدری را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: برنامه توانمندسازی ، خودپنداره ، اشتیاق به مدرسه ، دانش آموزان قربانی قلدری.