رابطه بین مهارت های ارتباطی کادر درمان و فرهنگ ایمنی بیمار؛ یک مطالعه مقطعی

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل موثر برافزایش رضایتمندی بیماران و ارتقاء نتایج بهداشتی و درمانی برقراری ارتباط مناسب بین پزشک و پرستار با بیمار هست. مطالعه حاضر باهدف تعیین رابطه بین مهارت های ارتباطی کادر درمان و فرهنگ ایمنی بیمار انجام شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی بود که در میان ۲۷۷ نفر از کادر درمان شاغل شامل پرستاران، بهیاران، پزشکان استخدامی- تمام وقت جغرافیایی و تکنسین های بیهوشی و اتاق عمل در بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال ۱۴۰۱ به صورت تصادفی-طبقه ای انجام شد. ابزار مورداستفاده پرسشنامه استاندارد فرهنگ ایمنی ساخته شده توسط آژانس کیفیت و تحقیقات مراقبت سلامت و مهارت های ارتباطی بارتون جی بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS ۲۵ و آزمون های من ویتنی، کروسکال والیس و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار کلی فرهنگ ایمنی بیمار ۰/۲۳ ± ۳/۰۴ به دست آمد که نشان دهنده وضعیت متوسط فرهنگ ایمنی در بیمارستان موردمطالعه است و میانگین کلی مهارت های ارتباطی در بین کادر درمانی ۰/۴۰ ± ۳/۳۶ بود که سطح نسبتا قوی از این مهارت را گزارش می کند. نتایج رگرسیون خطی نشان داد ۲ مولفه مهارت های ارتباطی (شنود و بازخورد) اثر مثبت و معنی داری بر بهبود فرهنگ ایمنی بیمار دارند به طوری که قادرند ۳۳ درصد از واریانس تغییرات فرهنگ ایمنی بیمار را تبیین کنند. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش مهارت های ارتباطی کادر درمانی تاثیر معنی داری بر فرهنگ ایمنی بیمار دارد. بنابراین، جهت بهبود فرهنگ ایمنی بیمار در میان آنان باید به مهارت های ارتباطی توجه ویژه ای شود زیرا ارتباط موثر عنصری حیاتی در مراقبت کارآمد به شمار می آید و در نظام پزشکی تاثیر قابل توجهی بر کیفیت مراقبت دارد و به دنبال آن بر رضایتمندی بیماران تاثیرگذار بوده و آن را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

Safety culture ، Communication ، Medical staff ، Health care sector ، Patients ، فرهنگ ایمنی ، ارتباطات ، کادر پزشکی ، بخش بهداشت و درمان ، بیماران