تحلیل عناصر زبان زنانه در طعم گس خرمالو نوشته ی زویا پیرزاد بر اساس نظریه ی لیکاف

از اواخر دهه ی شصت میلادی و تحت تاثیر تفکرات دیدگاه ها و جریانات فمینیستی، توجه به تفاوت های زنان و مردان موردتوجه بسیاری از علوم قرار گرفت. تغییرات اجتماعی بعد از سالهای ۱۹۵۰ در آمریکا و اروپا زمینه ساز اوج گیری جنبش هایفمینیستی شد. فعالان این عرصه در پی کشف دیدگاه تازه ای بودند و سعی داشتند از منظر متفاوتی به مسائل نگاه بیاندازند.مفهوم جنسیت به یکی از مفاهیم رایج پژوهشگران در حیطه های مختلف علوم انسانی بدل شد. زبان شناسی نیز از این قاعدهمستثنی نبوده است. محققان زیادی در حوره جامعه شناسی زبان به بررسی ارتباط میان زبان و جنسیت پرداختند. دراین میان،رابین لیکاف (۱۹۷۵) زبان شناس آمریکایی, برای نخستین بار با ارائه الگوی گفتار زنانه در گفتمان, دیدگاه نوینی در خصوصتمایز زبان زنان و مردان مطرح ساخت. به زعم وی» کاربرد زنان از زبان متاثر از جایگاه اجتماعی آنان در جامعه می باشد. درواقع، نابرابری اجتماعی بین جایگاه زنان و مردان سبب خلق تفاوت هایی در بکارگیری زبان توسط زنان و مردان میشود.مقاله حاضر بر انست تا با روش توصیفی -تحلیلی و با استناد به نظریه رابین لیکاف به بررسی محموعه داستان طعم گس خرمالونوشته ی زویا پیرزاد. داستان نویس معاصر فارسی، بپردازد تا میزان انطباق زبان شخصیت های زن با مولفه های لیکاف بررسینماید. داده های پژوهش مشخص می نماید که زویا پیرزاد با استفاده از واژگان زنانه، تشدیدکننده ها، تردیدنماها، رنگ واژه ها ودر حوزه نحوی، توانسته سبک نوشتار زنانه ی خود را حفظ کند و در ایحاد زبانی متناسب با جنسیت شخصیت ها تا حد زیادی موفق عمل نماید.

کلیدواژه ها:

زبان ، جنسیت ، رابین لیکاف ، زویا پیرزاد