تلفیق شعر و موسیقی در اشعار نظامی گنجوی

از اعصار گذشته تاکنون، موسیقی و ادبیات در فرهنگ ایرانی، پیوند قابل ملاحظه ای داشته اند؛ به طوریکه مرزی بین آن دو نمیتوان یافت. نقشموسیقی، داستان سرایی و انتقال حالات مختلفی از احساسات به مخاطب است. بزرگان ادب پارسی، توجه ویژه ای به موسیقی داشته اند و ابراز آندر اشعارشان بیانگر توجه ویژه آنها به این مقوله است. نظامی از جمله شاعرانی است که به صراحت توجه به موسیقی را در اشعار خود نشان دادهاست. وی در اشعار خود از اصطلاحاتی استفاده کرده است که بیان کننده آلات، ابزار و بسیاری از واژه های مربوط به موسیقی است. همچنین دراشعار خود از صور خیال، داستان های موسیقیایی و استعاره هایی استفاده کرده است. مقاله حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است.اشعار به صورت فیش برداری جمع آوری شد، سپس به تازیه و تحلیل پرداخته شد و هدف از آن بررسی اشعار نظامی و تلفیق آن با موسیقیاست. از بررسی اشعار نظامی برداشت میشود که وی علاوه بر علم نظری، توانایی نواختن آلات موسیقی را نیز داشته است. به راستی که می تواننظامی را یکی از شاعران آشنا به تئوری موسیقی معرفی نمود.

کلیدواژه ها:

نظامی گنجوی ، موسیقی ، تلفیق شعر و موسیقی ، شعر فارسی