تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روانی زنان پس از طلاق

مقدمه: تعارضات روابط عاطفی و تجربه طلاق از جمله مهم ترین چالش های روانی و اجتماعی زنان در جهان امروز است. این مطالعه به بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روانی زنان پس از طلاق می پردازد. هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر جهت گیری زندگی، پذیرش اجتماعی و سازگاری عاطفی در زنان مطلقه است روش تحقیق: این تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی و مداخله ای-اثربخشی است. جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره جنوب غربی استان تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه شامل ۳۶ زن بود که به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های جهت گیری زندگی شییر و کارور، پذیرش اجتماعی مارلو-کراون و سازگاری عاطفی بل بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش کوواریانس و نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت توانست به طور معناداری جهت گیری زندگی (p<۰.۰۵)، پذیرش اجتماعی (p<۰.۰۵) و سازگاری عاطفی (p<۰.۰۵) زنان مطلقه را بهبود بخشد. درمان مبتنی بر شفقت ۱۲.۷ درصد از واریانس نمرات جهت گیری زندگی، ۸.۵ درصد از واریانس نمرات پذیرش اجتماعی و ۱۲.۴ درصد از واریانس نمرات سازگاری عاطفی را تبیین کرد.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که درمان مبتنی بر شفقت می تواند به عنوان یک روش مداخلهای موثر برای بهبود سلامت روانی زنان پس از طلاق مورد استفاده قرار گیرد. این درمان با افزایش خودشفقتی و تقویت سیستم آرامبخش، به زنان کمک می کند تا با تجربیات ناخوشایند خود بهتر کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، سلامت روانی ، زنان پس از طلاق ، پذیرش اجتماعی ، سازگاری عاطفی ، جهت گیری زندگی