تحلیل نقش شب و روز و وابسته های واژگانی آنها در صور خیال اشعار فروغ فرخزاد

به دلیل تحولات سیاسی در دوره ی پهلوی، نماد پردازی رواج یافت. این پژوهش کوشیده به شیوه ی توصیفی-تحلیلی، چگونگی به کاربردن شب و روز و وابسته های واژگانی آنها را در آثار فروغ فرخزاد تحلیل و بررسیکند. فرخزاد در مرحله اول، شب را نماد عشق و تنهایی و صبح را نماد وصال میداند. تحولاتی که در زندگیفروغ رخ میدهد، باعث تغییر نگرش او از حیطه فردی به زمینه های اجتماعی و سیاسی میشود. در این مرحله،شب، نمادی برای خفقان و صبح نمادی برای پیروزی است. وابسته های واژگانی شب و روز به همین روال درزمینه های مختلف به کار می روند.

کلیدواژه ها:

صورخیال ، شب و روز در شعر ، وابسته های واژگانی ، فروغ فرخزاد