نقد کهن الگوی «مرگ» در منظومه های غنایی فارسی

کهن الگوها ی سرنمون هاا تجلی ناخوداگاه جمعی هستند که در زمان ها و مکان های متفاوت به صور همسان نمود می یابند. یکی از این کهن الگوها مرگ است که در منظومه های عاشقانه در کنار کهن الگوی عشق نمود می یابد. کهن الگوی مرگ در کنار عشق، به صور مختلف در منظومه های فارسی دیده می شود پیوند دو کهن الگوی عشق و مرگ همان است که بانام «لیستوت» (;li:bəsˌto';t]Liebestod:']) شناخته شده است. اصطلاح ادبی لیبستوت «liebestod» برگرفته از «Liebe» (عشق) و «Tod» (مرگ) آلمانی است. وصف عشاقی کد فر جام عشق خود را در مرگ می جویند. این امر گاه به صورت طبیعی، گاه به صورت مرگ خودخواسته و گاه مرگ تحمیلی از سوی رقیب یا دشمن دیده می شود که این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی به بررسی آنهامی پر دازد.

کلیدواژه ها:

کهن الگو ، عشق ، مرگ ، منظومه های فارسی