ارزیابی قانون حمایت از اطفال و نوجوانان از منظر کنوانسیون حقوق کودک

ضرورت بررسی قوانین در حوزه کودکان و نوجوانان به لحاظ شرایط خاص آنان بر کسی پوشیده نیست. قوانین و مقررات متعددی دراین زمینه در سطح بین المللی و ملی وضع گردیده است. هدف اساسی کنوانسیون ۱۹۸۹ حقوق کودک، ایجاد زندگی بهتر برایکودکان و تلاش در راه رشد هماهنگ و متعادل آنان در زمینه های اساسی رشد جسمی، ذهنی، عاطفی، روانی و رشد اجتماعی استو برای دستیابی به این هدف، چهار محور اساسی رشد، بقا، حمایت و مشارکت را مورد توجه قرار داده است. قانون حمایت از اطفالو نوجوانان ۱۳۹۹ هم آورده ها و نقاط مثبت قابل احترامی دارد و هم با کاستی های مواجه است که کماکان باب فحص و تلاش برایتهیه و تقدیم قانونی جامع تر را در خصوص مدیریت مسائل و مشکلات کودکان و نوجوانان باز می گذارد. در این مقاله، تلاش شدهاست به بررسی و تطبیق این دو قانون پرداخته و موارد تطابق و همپوشانی و کاستی ها را دریابیم. بررسی ها نشان می دهد قانونحمایت ایران در موارد بسیاری دارای تطابق و همپوشانی با کنوانسیون کودک است، اما در برخی موضوعات که کنوانسیون بدانتصریح کرده است قانون حمایت از کودکان و نوجوانان ۱۳۹۹ مقرره ای ندارد.

کلیدواژه ها:

اطفال و نوجوانان ، قوانین حمایتی ، کنوانسیون حقوق کودک ، قانون حمایت از اطفال و نوجوانان ۱۳۹۹