جایگاه داوری اجباری در حقوق ایران

داوری به عنوان شیوه موازی دادرسی دادگاه های دولتی از مقبولیت جهان شمولی برخوردار است. در این شیوه دادرسی معرفی یکداور توسط هر یک از طرفین از دیر زمان رایج و مرسوم بوده است لیکن نقش انحصاری اراده هر طرف در انتخاب یک داور تداعیکننده این شبهه است که داور منتخب هر یک از طرفین، که ماده ۴۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی ایران از او به عنوان داور اختصاصییاد کرده است، نماینده طرفی است که او را انتخاب نموده است. قانون گذار گاهی، تنها راه حل اختلاف در برخی موضوعات را داوریدانسته و سبب شکل گیری داوری اجباری در نظام حقوقی شده است. لذا داوری یا اختیار است که منشا قرارداد دارد و یا اجبار استکه منشا قانونی دارد. در این مقاله به بررسی داوری اجباری در حقوق ایران پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

جایگاه داوری ، داوری اجباری ، حقوق ایران