مسئولیت مدنی سازمان محیط زیست درقبال آسیب ها و خسارات ناشی از آلودگی ها و تخریب محیطی

نتایج این تحقیق حاکی از آن است مبنای مسوولیت مدنی حقوق ایران بر تقصیر مبتنی است و در موارد خاص، مسوولیت مدنی براساس مسوولیت مطلق پیش بینی شده است. در فقه وحقوق نظریات متعددی از جمله نظریه تقصیر، خطر، فرض تقصیر، نظریهلاضررو...مطرح گشته است که این نظریات بیانگر جامع مبنای مسوولیت مدنی محیط زیست در فقه امامیه نیستند. به طور کلی باتوجه قوانین خاص حوزه محیط زیست و قواعد عام مسوولیت مدنی، در بسیاری از موارد میتوان قائل به مسوولیت مدنی سازمانمحیط زیست بر مبنای نظریه تقصیر بود. همچنین در مورد طرق و شیوههای طرح دعوی در خصوص جبران خسارات زیست محیطیباید گفت هرگاه اشخاص حقوق خصوصی از جمله سازمانهای غیردولتی زیست محیطی به طور مستقل به تصمیمات و اقداماتدولت که به آلودگی محیط زیست منجر شده است معترض باشند، دیوان عدالت اداری صالح برای رسیدگی است. البته تعیین مقدارخسارت بر عهدە دادگاه های عمومی است. ولی هرگاه اشخاص حقوق خصوصی اعتراض خود را از طریق نهادهای دولتی صالح برایحمایت از محیط زیست (مثل سازمان محیط زیست) مطرح کنند، دادگاه عمومی صلاحیت رسیدگی دارد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، سازمان محیط زیست ، آسیب ها و خسارات ناشی ، آلودگی ها و تخریب محیطی