مجازات سالب آزادی در تکرار جرم در حقوق ایران و بین الملل

امروزه با مشخص شدن معایب مجازات سالب آزادی و عدم موفقیت نظام زندانها در بازپروری اجتماعی بزهکاران (۲)، نظام هایکیفری تحت تاثیر آموزه های کیفرشناسی و یافته های جرم شناسی مانند افزایش تکرار جرم و جرمزایی زندان، بیش از پیش به محدودکردن موارد و دامنه اعمال مجازات سالب آزادی گرایش پیدا کرده اند.مجازات سالب آزادی کوتاه مدت به لحاظ جرمزا بودن وایجاد آثار سوء بر شخصیت و خانواده زندانی و تحمیل هزینه بر جامعه و مشکل معیشت برای خانواده زندانی، فاقد کارایی و بحرانآفرین بوده و باید به عنوان«آخرین حربه و آنگاه که تدابیر دیگری قابل اعمال نباشد» (۳) مورد توجه قرار گیرد.در این زمینه ضمن تلاش در تقلیل صدور احکام محکومیت به زندانهای کوتاه مدت، گام های مهمی برای محدود کردن موارد قانونی یا اجرا یا احترازاز اجرای مجازات سالب آزادی و توسعه سیاست جایگزینی در سطح جهانی، منطقه ای و ملی برداشته شد.این خود در ضمن بیانگراهمیت سیاست تحدید مجازات سالب آزادی است.نظام های کیفری اهدافی را در اتخاذ سیاست تحدید مجازات سالب آزادی دنبالمی کننند که در یک نگاه اجمالی در چند هدف مشخص، اشتراک نظر دیده میشود.ضمن اینکه ممکن است براساس مصالح ملیو ارزشهای اعتقادی یا اجتماعی اهداف خاص خود را دنبال کنند.

کلیدواژه ها:

مجازات سالب ازادی ، نکرار جرم ، حقوق بین الملل ، حقوق ایران