اصول حاکم بر داوری بین المللی و مقایسه آن با داوری داخلی ایران

داوری به فرآیندی اطلاق می شود که طرفین اختلاف به فرد یا افراد ثالثی اختیار و صلاحیت می بخشند که به اختلاف یا اختلافاتمورد نظر رسیدگی کرده و همانند قاضی آن ها را فیصله داده و رای لازم الاجرا صادر نماید.داوری بین المللی به عنوان یکی از روشهای های حل اختلافات در قرن بیست و یکم به شدت در حال گسترش است با وجود اینکه داوری بین المللی در بسیاری از کشورهااز جمله ایران قابل اعمال است اما قوانین و مقررات حاکم بر آن در هرکشور متفاوت است. در مقایسه با داوری داخلی داوری بینالمللی دارای اصول و مقررات خاص خود می باشد که به منظور تسهیل و تسریع فرآیند داوری و حفظ حقوق طرفین در اختلافاتبین المللی تعیین شده است. برخی از اصول حاکم بر داوری بین المللی شامل اصل آزادی، اصل تعادل، اصل ذکاء و اصل عدالتمیباشند که هدف آنها اطمینان از اجرای عادلانه و متعادلانه قضاوت در اختلافات بین المللی است. اما در داوری داخلی ایران، علاوهبر این اصول، مقرراتی مانند اصل شرع تعیین شده و در قوانین داخلی نیز حاکم است. همچنین، در داوری داخلی، داوران باید ازجنس قضات کشور باشند در حالی که در داوری بین المللی، داوران میتوانند از هر کشور و فرهنگی باشند. به طور کلی، داوری بینالمللی با توجه به اصول حاکم بر آن، به منظور حل اختلافات بین المللی با رعایت قوانین و مقررات بین المللی انجام می گیرد شودو در مقابل، داوری داخلی با رعایت قوانین و مقررات داخلی کشور صورت می گیرد.در پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلیانجام یافته نتیجه حاصل شد که : بسته شرایط و نیازهای طرفین هر کدام ترجیح می دهند از کدام نوع داوری داخلی ایران یا بینالمللی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اصول ، داوری ، داوری داخلی ، داوری بین المللی ، مقایسه