بررسی کارایی مدل ماشین بردار پشتیبان در برآورد تصادفات ناشی خستگی و خواب آلودگی (مطالعه موردی: محور سمنان – شاهرود)

خستگی و خواب آلودگی به عنوان عامل مهمی در تصادفات جاده ای در نظر گرفته می شود. سالانه تعداد کثیری از رانندگان وسایل نقلیه ی سنگین به علت خستگی و خواب آلودگی مصدوم و فوت می شوند و هزینه سنگینی در زمینه های مختلف به جامعه تحمیل می گردد. در این پژوهش به بررسی کارایی مدل ماشین بردار پشتیبان (SVM) در برآورد تصادفات ناشی از خستگی و خواب آلودگی محور سمنان – شاهرود پرداخته شد. داده های تصادف مورد مطالعه از سال ۱۳۹۵ الی ۱۴۰۱ می باشد. داده های ورودی به مدل شامل ماه، وضعیت روشنایی، ایام هفته، وضعیت جاده، وضعیت آب و هوا، نوع مسیله سواری، وضعیت ماشین، بسته بودن کمربند ایمنی، نوع صدمه وارد شده، جنسیت و میزان تحصیلات راننده در نظر گرفته شد. ۷۰ درصد داده ها برای آموزش و ۳۰ درصد دیگر برای آزمون مدل لحاظ شد. عملکرد مدل با معیارهای ارزیابی R۲، RMSE و MAE ارزیابی شد. نتایج نشان داد که مدل SVM می تواند در شبیه سازی داده های تصادفات ناشی از خستگی و خواب آلودگی محور سمنان – شاهرود کارایی مناسبی داشته باشد. مقادیر R۲، RMSE و MAE مدل در مرحله آزمون به ترتیب ۹۱۵۳/۰ و ۶۷۴۵/۲ و ۸۵۱۲/۳حاصل شد که نشان از عملکرد خوب مدل را می دهد.

کلیدواژه ها:

تصادفات ، خستگی و خواب آلودگی ، SVM ، محور سمنان - شاهرود