مقایسه اثربخشی زوجدرمانی رفتاری تلفیقی (IBCT) و آموزش غنی سازی روابط زوجی (CREP) بر طرحواره های بین فردی زوجین متقاضی طلاق

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی زوجدرمانی رفتاری تلفیقی (IBCT) و آموزش غنی سازی روابط زوجی (CREP) برطرحواره های بین فردی زوجین متقاضی طلاق بود. روش مطالعه، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل، تمامی زوجین متقاضی طلاق شهر تهران را شامل شد که در فاصله زمانی مهرماه ۱۴۰۲تا اواخر اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ به صورت داوطلبانه و بر اساس معیارهای ورود و خروج در پژوهش حاضر شرکت کردند. از میانجامعه فوق تعداد ۳۰ زوج به صورت در دسترس و بر اساس همکاری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشو یک گروه کنترل (هر گروه ۱۰ زوج) گمارده شدند. آموزش غنی سازی روابط زوجی مبتنی بر الگوی اولسون (۱۹۹۸) در ۷جلسه ی ۹۰ دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) و زوج درمانی رفتاری تلفیقی کریستنسن و همکاران (۲۰۱۰) در ۱۲ جلسه ی ۹۰دقیقه ای (هر هفته دو جلسه) برای گروه آزمایش اجرا گردید و در این فاصله گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برایاندازه گیری طرحواره های بین فردی از مقیاس طرحواره یانگ (۲۰۰۳) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانسعاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد در مولفه رهاشدگی/بی ثباتی و بی اعتمادی/بدرفتاری همآموزش غنی سازی روابط زوجی (CREP) و هم زوج درمانی رفتاری تلفیقی (IBCT) اثربخش بوده است. در مولفه اطاعت و ایثارتنها زوج درمانی رفتاری تلفیقی (IBCT) اثربخش بوده است؛ بنابراین با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت از این روشهایدرمانی می توان در محیط های مشاوره و روان درمانی خانواده در جهت کاهش طرحواره های بین فردی زوجین استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی رفتار تلفیقی ، آموزش غنی سازی روابط زوجی ، طرحواره های بین فردی ، متقاضی طلاق