حق داشتن وکیل دادگستری در حقوق ایران و اصول دادرسی فراملی

وکالت از مشاغل حساس و خطیر در جامعه است که از آن به عنوان یکی از دو بازو عدالت یاد شده است. حضور وکیل در محاکم اصولا موجبات تسهیل کشف حقیقت را فراهم می آورد. قانونگذار ایرانی، در اصل ۳۵ قانون اساسی، حق داشتن وکیل دادگستری و حق انتخاب وکیل دادگستری، را پیش بینی کرده و اصول دادرسی فراملی، نیز این حق را محترم شمرده است. ولی قانونگذار ما، در تبصره ماده ۴۸  قانون آیین دادرسی کیفری، حق انتخاب وکیل دادگستری را در بعضی از پرونده های کیفری، در مرحله دادسرا را محدود کرده است. آیا این محدود سازی انتخاب وکیل دادگستری با اصول حقوقی داخلی و فراملی همخوانی دارد؟ در این مقاله، به بررسی این موضوع در حقوق ایران و اصول دادرسی فراملی پرداخته و در مقاله حاضر به منابع اسلامی مراجعه شده و بررسی شده است. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ایی می باشد.

کلیدواژه ها:

حق ، وکیل دادگستری ، وکیل مورد تایید ، دادرسی فراملی ، حقوق ایران