تبیین پیامدهای بدعت در خطبه های نهج البلاغه

خالق هستی ، انسان را در مسیر زندگی تنها نگذاشته و با »سنت های الهی « در هر گام، او را راهنمایی و هدایت می کند. یکی از این سنت های الهی »انذار و تبشیر« برای هدایت بشر به سوی کمال مطلق و رستگاری ابدی است . نهج البلاغه نیز به مثابه گنجینه ای از آموزههای ناب الهی ، با شرح پیامدها و آثار نیک و بد اعمال انسان، راهنمای او در گزینش مسیر درست و اجتناب از انحرافات گوناگون است . یکی از این انحرافات خطرناک که در نهج البلاغه مورد توجه قرار گرفته ، »بدعت « است . بدعت در لغت به معنای نوآوری و ابداع چیزی جدید است ، اما در اصطلاح دینی ، به معنای افزودن چیزی به دین است که جزئی از آن نیست و به عنوان دین به مردم معرفی می شود. بدعت گذار با نسبت دادن ابداعات خود به دین ، آنها را به عنوان دستورات الهی یا پیامبر (ص) جا می زند و گمراهی و انحراف را برای انسان به ارمغان می آورد. این پژوهش با بررسی دیدگاه امام علی (ع) در خطبه های نهج البلاغه ، به واکاوی پیامدهای زیانبار بدعت در اسلام می پردازد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بدعت می تواند منجر به تفرقه و آشوب در جامعه اسلامی ، ترک سنت رسول اکرم(ص)، دوری از رحمت و مغفرت الهی و در نهایت ، هلاکت ابدی در آخرت شود.

کلیدواژه ها:

بدعت ، سنت ، خطبه های نهج البلاغه .