بررسی تطبیقی مسئولیت مدنی ناشران تبلیغات متنی در فضای مجازی در حقوق ایران و انگلستان

تکنولوژی فضای مجازی به جهت تسهیل و تسریع در تبادل اطلاعات، بیشترین کارایی را در حوزه تبلیغات بازرگانی دارد. اگرچه تبلیغات اینترنتی یکی از بهترین شیوههای ترویج کسب وکار در بین بنگاههای اقتصادی و صاحبان صنایع است ، اما افزایش روزافزون کسب وکارهای جدید و گرایش تمامی آنها به سمت تبلیغات و بازاریابی شرکت ها را بر آن داشته است که بدون رعایت استانداردهای تبلیغات در اینترنت وارد این عرصه شوند. این عدم رعایت استانداردها و موازین تبلیغاتی خود مسائلی را به دنبال داشته است که ورود خسارت به دیگری و ایجاد مسئولیت مدنی یکی از مهمترین آنها است .یکی از مشکلاتی که در تبلیغات بازرگانی دیده می شود تبلیغات گمراه کننده و غیرواقعی است که منجر به ضررهایی اعم از مادی و معنوی به شخص مخاطب می شود .در راستای جبران خسارت وارده با توجه به قواعد فقهی لاضرر و غرور باید قائل به تفکیک شد. چنانچه ضرر وارده ناشی از نادرست و غیرواقعی بودن محتوای و مفهوم تبلیغات باشد رسانه های تبلیغاتی و صاحبان کالا به صورت تضامنی در مقابل مخاطب مسئولیت دارند، ولی در ارتباط با خودشان چنانچه رسانه ناآگاه بوده است در صورت جبران خسارت مخاطب حق رجوع به تولید کننده کالا را خواهد داشت و چنانچه ضرر وارده ناشی از جلوههای سمعی و بصری باشد مانند استفاده از یک عکس بودن اجازه از صاحب آن ،رسانه تبلیغاتی به تنهایی مسئولیت خواهد داشت . اما عده ای قائل به اعمال نظریه تقصیر در مورد مسئولیت رسانه های تبلیغاتی شدهاند چرا که تعهد آن تعهد به وسیله است و تنها در صورت تقصیر مسئولیت خواهد داشت . نظر اول به نفع مخاطب و مصرف کننده خواهد بود.کشور انگلیس در سال ۱۹۶۲ در پی گزارش کمیته حمایت از مصرف کنندگان، به منظور رفع خطرات ناشی از نارسایی استانداردهای قانونی ، مرجعی به عنوان ناظر و تعیین کننده استانداردهای تبلیغاتی به نام مرجع موازین تبلیغاتی (( ASA را تاسیس کرد. وظیفه اصلی این مرجع نظارت بر فعالیت های تبلیغاتی به منظور رعایت مجموعه قوانین کشور انگلستان در حوزه تبلیغات بازرگانی و تبلیغات پیش برد فروش(قوانین حاکم بر تبلیغات چاپی وپخشی (BCAP می باشد.