رابطه رهبری اخلاقی مدیران با رفتار آوایی و نوآوری کارکنان مراکز آموزش عالی ممسنی با نقش واسطه ای خودکارآمدی جمعی آنها

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه رهبری اخلاقی مدیران با رفتار آوایی و نوآوری کارکنان مراکز آموزش عالی ممسنی با نقش واسطه ای خودکارآمدی جمعی آنها بود. روش انجام پژوهش کاربردی، توصیفی و همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه کارکنان مراکز آموزش عالی ممسنی بودند (۱۲۰ نفر) و با توجه به جدول مورگان، ۹۳ نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد رفتار آوایی کارکنان زهیر و اردوقان (۲۰۱۸)، رهبری اخلاقی توسط فرای (۲۰۰۳)، خودکارآمدی جمعی موسوی (۱۳۹۳) و نوآوری سازمانی اسماعیل و همکاران (۲۰۰۲) استفاده گردید. روایی پرسشنامه با تایید نهایی استاد راهنما و پایایی با محاسبه آلفای کرونباخ که برای هر چهار پرسشنامه بیشتر از ۷۰/۰ بود مورد تایید قرار گرفت . دادههای به دست آمده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین رهبری اخلاقی مدیران، خودکارآمدی جمعی ، رفتار آوایی و نوآوری کارکنان رابطه معناداری برقرار بود. جنسیت کارکنان بر رفتار آوایی آنان تاثیری نداشته است . درنهایت ؛ نقش واسطه ای خودکارآمدی جمعی در رابطه هبری اخلاقی مدیران با رفتار آوایی و نوآوری کارکنان مراکز آموزش عالی ممسنی مورد تایید قرار گرفت .

کلیدواژه ها:

رهبری اخلاقی مدیران ، خودکارآمدی جمعی ، رفتار آوایی ، نوآوری کارکنان.