مدلسازی نقش واسطه ای خودکارآمدی بر رابطه بین آموزش مهارت های زندگی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی

هدف از این مطالعه ، مدلسازی نقش واسطه ای خودکارآمدی بر رابطه بین آموزش مهارت های زندگی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی بوده است . این تحقیق بر حسب هدف، کاربردی؛ از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ زمانی ، مقطعی بود. جامعه آماری در مطالعه حاضر، کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی (۸۰۰۰نفر) و بر اساس جدول مورگان، حجم نمونه آماری ۳۶۷ نفر در نظر گرفته شد و روش نمونه گیری طبقه ای بود. برای گردآوری اطلاعات تحقیق از سه پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی اون و فرامن (۱۹۸۸)، مهارت های زندگی (سازمان جهانی بهداشت ، ۲۰۱۰) و خودپنداره تحصیلی یی یسن چن (۲۰۰۴) استفاده شد. روایی صوری هر سه پرسشنامه توسط صاحبنظران تایید گردید و پایایی آن پس از اجرای آزمایشی بین ۳۰ نفر از دانش آموزان به وسیله محاسبه آلفای کرونباخ برای سه پرسشنامه به ترتیب ۸۴۷/۰، ۹۰۴/۰ و ۸۸۶/۰ تعیین گردید. از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و همچنین نرم افزارهای SPSS و Amoos برای بررسی فرضیه های پژوهش استفاده شده است . نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داده است که بین آموزش مهارت های زندگی ، خودکارآمدی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی رابطه معناداری برقرار بوده است . همچنین نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد که خودکارآمدی بر رابطه بین آموزش مهارت های زندگی و خودپنداره تحصیلی ، نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خودپنداره تحصیلی