بررسی و مقایسه اهداف ریاضت در عرفان اسلامی و عرفان بودایی

ریاضت به عنوان راهکاری عملی برای خودسازی ، کمابیش در تمام مکاتب عرفانهای جهان مشهود است . توصیه به دوری از دنیا در آیین های هندی به خصوص در آیین بودا و همچنین در دین اسلام مورد تاکید بزرگان بوده است . این ریاضت و دوری از لذتهای دنیوی ، بر اساس مبانی فکری هریک از ادیان دارای اهداف مختلفی است . این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحلیلی - توصیفی ، اهداف ریاضت در عرفان اسلامی و آیین بودا را بررسی کرده است که در نهایت هدف نهایی در عرفان اسلامی باتوجه به الهی بودن این دین ، رسیدن به مقام جمع الجمعی و فنا فی االله است البته در کنار آن اهدافی جزئی تری مانند رفع غفلت ، تهذیب و مطیع کردن نفس ، کسب معرفت و رسیدن به مقام صدق قرار دارد برخلاف عرفان بودایی که باتوجه به اومانیستی بودن آن، اهداف ریاضت حول محور انسان است ؛ مانند رهایی از رنج ، رسیدن به خاموشی و آرامش ، ترک تعلقات دنیوی .

کلیدواژه ها:

ریاضت ، عرفان ، اسلام ، بودا.