تبیین مولفه های تربیت اخلاقی همزیستی مسالمت آمیز در نهج البلاغه و دلالت های تربیتی آن

هدف پژوهش حاضر تبیین مولفه های همزیستی مسالمت آمیز در نهج البلاغه و دلالتهای تربیتی آن است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و استنتاجی میباشد. یافتههای پژوهش نشان داد که در پاسخ به سوال اول به جستجوی ابعاد همزیستی مسالمت آمیز در نهج البلاغه پرداخته شد. از منظر نهج البلاغه همزیستی را در سه بستر جامعه خانوده و قضاهای آموزشی می توان تعریف کرد که هر کدام از این بسترها خود در چند بعد قابل بررسی هستند. در این پژوهش تعداد هفت هدف تربیتی یادگیری برای با هم زیستن احصاء و مورد بررسی قرار گرفته اند که عبارتند از کسب توانایی اعتبار سنجی ارزشها با معیار عقل مبتنی بر شرع پرورش روحیه ی پذیرش همزیستی مسالمت آمیز پرورش روحیه ی حق خواهی و تعالی طلبی» به عنوان مقصد همزیستی مسالمت آمیز پرورش سعه ی صدر و توانایی درک و پذیرش تفاوتها تحقق آزاداندیشی تحقق عدالت تربیتی و نهایتا کسب شایستگی حضور در جمع اصول تربتی یادگیری برای باهم زیستن در پژوهش پیش رو شامل ۸ اصل است که عبارتند از: برقراری ارتباط موثر با دیگران ارزشمند شمردن حرمت انسانی توجه به شئون فردی و اجتماعی، توجه به تفکر آزادانه، توجه به نظام معیار اسلامی، احترام به عقاید و اندیشه های دیگران تقدم همزیستی بر کشمکش و نهایتا توجه به نظریه ی اطلاق ارزشها در مورد روشها نیز عبارتند از پرهیز از طرد اجتماعی دیگران توصیه به خوش اخلاقی با دیگران ۳ تاکید بر مشترکات و پرهیز از دامن زدن به تفاوتها و نهایتا توصیه به همدلی و همدردی با دیگران روشهای تربیتی اصل ارزشمند شمردن حرمت انسانی عبارتند از پرهیز از غرور و تکبر پرهیز از تمسخر دیگران نتایج پژوهش نشان داد که برای نهادینه کردن همزیستی مسالمت آمیز در جامعه باید از تعلیم و تربیت بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

همزیستی مسالمت آمیز نهج البلاغه ، تعلیم و تربیت.