بررسی و مطالعه تاثیرات معماری سبز ونقش آن در شیوه سکونت در معماری آپارتمان نشینی (نمونه موردی : مجتمع های شهرک پارس و شهرک اکباتان )

با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیط مسکونی در شهرها این فضاها به عنوان محیطی تاثیر گذار بر روحیه و نشاط ساکنان می باشد .یه عبارتی مجموعه های مسکونی و ضرورت طراحی فضای باز الگویی برای شکل گیری این فضاهای شهری است و با توجه به نیاز ها و الگو های رفتاری ساکنان مجموعه همراه با تعریف سر زندگی از دو دیدگاه مورد نظر قرار می گیرد :اصول برنامه ریزی شهری و طراحی محیط مشخص .و دیدگاه مربوط به فرهنگ مردم و دیدگاه بعدی به فضاهای شهری و معماری مربوط می شود .و هدف ما از این پژوهش تلفیق فضای باز و فضای سبز که در ابتدای کار به بررسی گونه های گیاهی و چیدمان آنها در فضای مسکونی و در نهایت تاثیر فضای سبز در مجتمع های چون مجتمع های مسکونی اکباتان و مجتمع های واقع در شهرک پارس را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهیم و با تحقیق در این باره میخواهیم ببینیم که نتایج حاصله چه میزان تاثیر قابل توجی بر سر زندگی افراد ساکن در تمامی ساختمان های که دارای تلفیق فضای سبز هستند دارد.و به عبارتی می توان رکیب فضای سبز ومجتمع های مسکونی را عامل شکل گیری مکانی ایمن و سرزنده دانست وتاثیر آن را در شهروندان ذساکن این مجتمع ها به وضوح دید.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، محیط مصنوع ، مجتمعهای اپارتمانی ، ارتقا کیفیت ، تعاملات اجتماعی