بررسی و تحلیل توسعه نامتوازن شهر یاسوج از منظر عدالت فضایی و حکمرانی مطلوب شهری

گسترش بدون برنامه و یک سویه شهر، یکی از مظاهر بی عدالتی در فرآیند رشد شهرهاست که به طور کلی موجب انبساط هسته مرکزی شهر به سوی مناطق بیرون شهر به صورت پراکنده و سریع می باشد. فرآیند گسترش شهری در طول فرآیند استقرار کاربری های مسکونی ، صنعتی و تجاری در حاشیه شهرها رخ می دهد. گسترش شهری به مقدار عظیمی از اراضی کشاورزی ، فضاهای باز، حریم رودخانه ها و جنگل ها تجاوز می نماید و موجبات اثرات منفی بر محیط زیست و مشکلات حمل و نقل را فراهم می آورد.هدف این پژوهش بررسی الگوی گسترش کالبدی ؛ فضایی شهر یاسوج و تحلیل شناسایی عوامل موثر بر گسترش نامتوازن و ناموزون شهر بر اساس دو مدل هلدرن و آنتروپی شانون می باشد تا سهم رشد جمعیت و رشد کالبدی شهر یاسوج را در گسترش شکل و قواره آن در طول یک دهه اخیر بررسی و تعیین نماید.تحلیل شاخص توسعه درونی شهر یاسوج نشان می دهد که حدود ۶۸ درصد از رشد فیزیکی شهر، مربوط به رشد جمعیت و ۳۲ درصد آن مربوط به رشد افقی و پراکنده شهر بوده است که به کاهش تراکم ناخالص جمعیت و افزایش سرانه ناخالص زمین شهری در نتیجه به گسترش افقی شهری منجر شده است . تحلیل شاخص توسعه کالبدی و فضایی شهر یاسوج نشاندهنده رشد پراکنده شهر است که در یک دهه اخیر به بالاترین میزان خود رسیده است این ؟ پژوهش مترصد آن است که بتواند ضمن ترسیم ابعاد حکمرانی نامطلوب شهری ، راهکارهای مناسب برای تحقق عدالت فضایی و توسعه متوازن و متعادل در شهر یاسوج ارائه دهد تا بتوان نسبت به پیش بینی پذیری گسترش فیزیکی و رشد کالبدی مناسب و متعادل برای نواحی شهری در استان کهگیلویه و بویراحمد تصویرسازی نمود؟

کلیدواژه ها:

شهر یاسوج ، رشد افقی شهر ، بی عدالتی فضایی ، توسعه نامتوازن ، مدل هلدرن