ناهمگونی فضایی مصرف خانگی آب در سکونتگاههای روستایی و شهری ایران

پیش بینی مصرف آب یک ابزار ضروری برای مدیریت آب است ، زیرا امکان برنامه ریزی و تخصیص کارآمد منابع آب را فراهم می آورد که منبعی ارزان اما ضروری برای همه موجودات زنده است . نیاز به شیوههای موثر مدیریت آب به طور فزایندهای حیاتی است . این مطالعه به بررسی ناهمگونی فضایی مصرف آب خانگی در سکونتگاههای روستایی و شهری ایران می پردازد. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و تجزیه و تحلیل آمارفضائی ، الگوهای توزیع و خوشه بندی مصرف آب در سطح استانی تحلیل می شوند. با توجه به یافته های پژوهش ، سکونتگاهای شهری کشور از حیث مصرف آب خانگی به پنج گروه تقسیم میشوند گروه اول استان بوشهر، گروه دوم استانهای ایلام، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد، گروه سوم شامل هشت استان کشور از شمالشرق تا جنوب است که کمترین میزان سرانه مصرف آب خانگی را داراست ، گروه چهارم شامل استانهای مازندران، البرز و تهران و در نهایت گروه پنج شامل ۱۶ استان در شمال غرب، مرکز و غرب است . یافته های این مطالعه پیامدهایی برای مدیریت و تلاشهای حفاظتی آب شهری در ایران، به ویژه در رسیدگی به دسترسی نابرابر به منابع آب در میان گروههای مختلف جمعیتی دارد. با درک توزیع فضایی مصرف آب، سیاست گذاران می توانند مداخلات هدفمندی را برای ترویج استفاده کارآمدتر از آب و اطمینان از دسترسی عادلانه به این منبع حیاتی توسعه دهند.

کلیدواژه ها:

ناهمگونی فضایی ، مصرف آب ، سکونتگاه روستایی و شهری ، ایران