الگوی توسعه مسکن هوشمند در نواحی روستایی

به همان اندازه که اجتماعات محلی روستایی مدرن می شوند و در معرض اثرات جهانی شدن قرار می گیرند، سبک زندگی ساکنان آنها نیز تغییر می کند. چنین تغییراتی چالش هایی هستند که بارزترین آنها ساخت و ساز خانه در نواحی روستایی است . زندگی روزمره در نواحی روستایی با توجه به شرایط سرزمینی و جغرافیایی خاص آن متفاوت است . محیط روستایی اغلب شامل یک سکونتگاه اصلی بوده که در بین یا در مجاورت زمین های کشاورزی پیرامونی واقع شده است . جغرافیا و فواصل بین سکونتگاههای روستایی به طور قابل توجهی بر آرایش فضایی عناصر مختلف داخل روستاها تاثیر می گذارد. به طور کلی ، ساختار اقتصادی نواحی روستایی عمدتا به کشاورزی و صنایع مرتبط وابسته است که غالبا متکی بر منابع طبیعی محلی است . انزوای نسبی روستاها همچنین باعث می شود که محدودیت هایی در زمینه فناوری های ساخت و ساز وجود دارد و مصالح بنای که به صورت محلی در دسترس هستند و می توان آنها را تهیه کرد. در چنین وضعیتی ، بررسی چگونگی شکل و عملکرد خانه های "هوشمند" ضروری است . در مطالعه برای تبیین الگوی مسکن هوشمند در یک روستای هوشمند الزامات و عوامل کلیدی سه گانه شامل طراحی همساز با اقلیم به عنوان یک ویژگی متمایز خانه روستایی ؛ ادغام کارکردهای مورد نیاز مسکن با فرهنگ در طراحی خانه های روستایی و در نهایت تاثیرات عوامل و شرایط معاصر بر ساخت خانه های روستایی و دگرگونی منظر روستایی بررسی می شود. برای این منظور از منابع و نتایج مطالعات انجام شده و بررسی های اسنادی در کشورهای مختلف استفاده خواهد شد و پس از گروهبندی متغیرها و عوامل و مفهومسازی ، الگوی توسعه مسکن هوشمند در نواحی روستایی ارائه می شود