تاثیر طراحی مجتمع های مسکونی با بهره گیری از نور طبیعی بر سلامت روان انسان با روشهای غیرفعال خورشیدی

امروزه مشکل تامین مسکن برای تعداد زیادی از شهروندان کلانشهرها و گرایش به انبوهسازی و ساخت خانه های کوچک وارزان آپارتمانی ، باعث تضعیف کیفیت خانه های مسکونی شده است . یکی از عوامل کیفی با اهمیت در هر مسکنی ، توجه به نور روز است که تاثیر بسیاری در سلامت روح و جسم ساکنان دارد. تحقیقات نشان می دهد که میزان شدت، نوع منبع ، رنگ ، جهت وشیوه توزیع نور در محیط های متفاوت فعالیت انسانی ممکن است تا حدود زیادی بر رفتارها، روحیات و کارایی وی تاثیر بگذارد. در این میان نقش نور طبیعی به مثابه کامل ترین و مطلوبترین نور انکار ناپذیر است . محور اصلی این پژوهش عبارت است از مطالعه و بررسی نتایج بکارگیری روشهای غیرفعال مانند نور طبیعی خورشید در مجتمع های مسکونی ، درافزایش سلامت روان ساکنین . روش تحقیق توصیفی و تحلیلی می باشد و با مرور، واکاوی و ترکیب سوابق مطالعاتی موجود در رابطه با موضوع مورد بررسی ، انجام می یابد. برای گردآوری اطلاعات از ابزارهای کتابخانه ای بهره گرفته شده است . نتایج مطالعات نشان می دهد که نورپردازی می تواند بر عکس العمل های فیزیولوژیک بدن انسان همانند ادراکات بصری وی تاثیر بگذارد. طبق تحقیقات انجام گرفته نور روز مانند نور خورشید، محیط سالم تر و مهیج تری را به نسبت سامانه های نور مصنوعی ایجاد می کند و می تواند کارایی افراد را تا پانزده درصد افزایش داده و بهرهوری و خلق و خوی کاربران را افزایش دهد و به آنها احساس پر انرژی بودن بدهد. به نظر می رسد طراحی بهینه و هدفمند نور روز در فضای سکونت در بهبود سلامت روان افراد و ساکنین تاثیر گذار است .

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، نور طبیعی ، سلامت روان ، روش غیرفعال خورشیدی ، معماری پایدار