تحلیلی انتقادی بر میزان سازگاری سند توسعه ملی جمهوری اسلامی ایران با جغرافیای سیاسی کشور (مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی )

آمایش سرزمین به عنوان رهنامه بنیادین و اساسی جغرافیایی کشور، شیوه برخورد با فضای ملی کشور را به تصمیم گیران سیاسی آن نشان می دهد. آمایش سیاسی فضا به چگونگی برنامه ریزی در راستای توسعه سیاسی فضای ملی کشور می پردازد که شاخص مهمی از آن، در سند توسعه ملی کشور موجود می باشد. سند توسعه ملی جمهوری اسلامی ایران در راستای اهداف و سیاست های راهبردی توسعه کشور، اصولی را سرلوحه نظام تصمیم گیری و اجرایی ایران قرار می دهد. استان آذربایجان غربی را می توان با استناد به شواهد و قرائن عقلی و تجربی ، یکی از استان های راهبردی کشور به شمار آورد؛ از این رو ضرورت دارد که اصول اشاره شده در سند توسعه استان آذربایجان غربی مورد بررسی تحلیلی جغرافیدانان سیاسی قرار بگیرد. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق ترکیبی که پرسشنامه پیمایشی کمی و تحلیل مضمون کیفی را به همراه دارد، مولفه ها و اصول جغرافیایی / سیاسی اشاره شده در سند توسعه استان احصاء گردیده و با ویژگی -های جغرافیای سیاسی آن تطبیق گردید. در نتیجه میزان سازگاری اصول اشاره شده در سند مذکور با بایسته های جغرافیایی سیاسی استان آذربایجان غربی بررسی شده و نکات حائز اهمیت مشخص گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که کد های ژئوپلیتیکی و آمایشی مهمی در استان آذربایجان غربی وجود دارد که در سند توسعه ملی مغفول مانده است .

کلیدواژه ها:

سند توسعه ، توسعه ملی ، آمایش سیاسی ، جغرافیای سیاسی ، آذربایجان غربی