یادگیری سازمانی در بستر شبکه های اجتماعی سازمانی و تعاملات درون و بیرون افراد و منابع انسانی در سازمانها

امروزه دیگر سازمان های بزرگ و پیچیدهای که دهه های قبل موفق بودند، کارساز نبوده و باید توان تطبیق خود با محیط را داشته باشند در غیر این صورت محکوم به فنا هستند. سازمان های بزرگ با ساختارهای سنتی توان و انعطاف الزم جهت همسویی با تغییرات محیط پیرامونی بویژه با توجه به مسائل جهانی شدن را ندارند و برای بقای خود ناچارند یا تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایی مجهز کنند تا توان مقابله با تغییرات جهانی را به دست آورند. یکی از مهم ترین این ابزارها، ایجاد سازمان یادگیرنده و نهادینه کردن یادگیری سازمانی ۱ است . بنابراین ، سازمانهایی موفق تر هستند که زودتر، سریع تر و بهتر از رقبا یاد بگیرند. درست به همین دلیل است که مفهوم یادگیری سازمانی در سال های اخیر مطرح شده و رشد فزاینده ای داشته است . سازمانها به جای رفتارها و حرکت های سنتی خود که در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز می بود، تبدیل به سازمانی شوند که همواره یاد می گیرند، یعنی کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتی به کار می برند. این مطالعه از منظر هدف کاربردی و دارای جنبه های توصیفی از پژوهش می باشد و بواسطه بهره گیری از رویکرد کیفی و با عنایت به محوریت مرور مطالب پژوهش از نوع پژوهش های مروری می باشد. این مطالعه به مروری از مطالعات و رویکردهای معتبر قبلی در زمینه معیارهای یادگیری سازمانی در بستر شبکه های اجتماعی سازمانی و تعاملات درون و بیرون افراد و منابع انسانی در سازمانها پرداخته و تلاش می شود تا دیدگاهی نو از این مرور حاصل شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، شبکه های اجتماعی سازمانی ، تعاملات درون و بیرون افراد و منابع انسانی در سازمان