نقد روانشناختی اشعار عامه در رمان آتش بدون دود با تکیه بر الگوی معناجویی فرانکل

رمان آتش بدون دود، اثر نادر ابراهیمی مجموعه هفت جلدیست که فضای حوادث آن در چهار جلد نخست، میان اوبه های ترکمن پیش میرود. نویسنده در این چهار جلد به فراخور محتوا، اشعار عامیانه را از زبان شخصیتهای مختلف رمان نقل میکند. پژوهش حاضر، بر اساس الگوی معناجویی ویکتور فرانکل، به شیوه تحلیلی و توصیفی، کارکرد روحی و روانی این اشعار در متن رمان آتش بدون دود را بررسی میکند؛ بر اساس نتایج این پژوهش، اشعار و ترانه های رماناکثرا۳ در موقعیتهای پیچیده ای چون جنگ، قحطی، مرگ و بیماری نقل میشوند و ارتباط مستقیمی با تاب آوری و فراروی از خود دارند؛ عشق و توجه به معشوق در معنای زمینی، پرتکرارترین معنای موجود در اشعار موجود در متن رمان آتش بدون دود است؛ نتیجه آنکه بهره گیری از ترانه، موسیقی و شعر، از عوامل موثر در تعالی شخصیتهای رمان بوده و ابراهیمی به درستی از اشعار مختلف در جهت پرورش شخصیت در رمان آتش بدون دود، استفاده کرده است.

کلیدواژه ها:

آتش بدون دود ، نادر ابراهیمی ، شعر ، لوگوتراپی ، ویکتور فرانکل .