اثربخشی روان نمایشگری بر بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان نمایشگری بر بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دختر بوده است. روشپژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شاملکلیه دانش آموزان دختر دوره اول مقطع متوسطه شهرستان آمل در سال تحصیلی ۴۰۳ - ۱۴۰۲ بودند که با استفاده ازروش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۳۰ دانش آموز دختر از جامعه آماری مذکور که نمره پایینتر از میانگیندر پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) کسب کردند، انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند.گروه آزمایش مداخله روان نمایشگری بر اساس پروتکل روان نمایشگری مورنو و همکاران (۲۰۱۳) را در ۸ جلسه ۹۰دقیقه ای دریافت کردند، ولی به گروه گواه آموزشی داده نشد. در پا یان هر دو گروه در مرحله پس آزمون مورد ارزیابیقرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده هانشان داد که در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه در بهزیستی روانشناختی وجود دارد(۰۰۲ / ۰ > P)؛ به طوری که، نمرات بهزیستی روانشناختی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون بهطور معناداری بیشتر بوده است، بر این اساس می توان گفت، با آموزش مداخلات مبتنی بر روان نمایشگری در بیندانش آموزان دختر می توان بهزیستی روانشناختی آنها را افزایش و ارتقاء داد و از این طریق زمینه را بر ای ایحاد مدرسه ایالگو در زمینه بهزیستی روانشناختی برای دانش آموزان فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان دختر ، روان نمایشگری ، بهزیستی روانشناختی