بررسی مقایسه ای رابطه بین نگرش نسبت به آموزش مجازی و رضایت از آموزش مجازی در دوره شیوع کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان نگرش دانشجویان نسبت به آموزش مجازی و رضایت آنها از این شیوهآموزش انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که در آن ۱۶۵ نفر (۸۹ نفر دانشجوی فنی و ۷۶ نفردانشجوی روا نشناسی) از میان کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های فنی-مهندسی و روانشناسی دانشگاهآزاد اسلامی یادگار امام (ره) در نیمسال اول ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ به شیوه تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه هاینگرش و رضایت از آموزش مجازی پاسخ دادند . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و آزمون tاستودنت برای دو گروه مستقل انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که در تمام شرکت کنندگان رابطه معناداریمیان نگرش به آموزش مجازی و رضایتمندی نسبت به آن وجود دارد. این رابطه در هر دو گروه نیز به طور مجزامعنادار بود. علاوه بر این بین نگرش و رضایتمندی دو گروه نسبت به آموزش مجازی تفاوتی دیده نشد. تحلیلدقیق تر سوالات نشان داد آموزش مجازی برای دانشجویان رشته فنی مشکلات بیشتری در فهم مفاهیم اصلی ایجادکرده است. بر اساس یافته ها، هر چه دانشجویان نسبت به آموزش مجازی و یادگیری الکترونیک نگرش مثبت تریداشته باشند، رضایت بیشتری از آموزش مجازی خواهند داشت و با این شیوه آموزش راح تتر سازگار می شوند.

کلیدواژه ها:

نگرش نسبت به آموزش مجازی ، رضایت از آموزش مجازی ، آموزش مجازی ، آموزش الکترونیکی