رابطه نارضایتی بدن و شفقت به خود با رفتارهای خودآسیب رسان در دانش آموزان متوسطه دوم شهر قزوین

نوجوانی دوره ای از مراحل رشد انسان است که همراه با تغییرات اساسی در رشد زیستی، روان شناختی و اجتماعیمی باشد. این دوره که از ۱۹ - ۱۲ سالگی را شامل می شود. یکی از اعمال پرخطر در این دوره که به دلیلمختلف توسط نوجوانان انجام می گیرد، آسیب رسانی به خود است. با شناخت و درک بهتر عوامل موثر بررفتارهای خودآسیب در نوجوانان و پیش بینی آنها میتوان به پیشگیری و درمان این نوع رفتارها کمک کرد. هدفاز این پژوهش تعیین رابطه نارضایتی بدن و شفقت به خود با رفتارهای خودآسیب رسان در دانش آموزان متوسطهدوم شهر قزوین بود. پژوهش حاضر به روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه این مطالعه شامل تمامیدانش آموزان متوسطه شهر قزوین در سال ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بود که از این جامعه آماری با استفاده از فرمول کلاین۵۱۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد.ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودآسیب رسانی سانسون و همکاران (۱۹۹۸) پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی (BICI لیتلتون، اکسوم وپوری ۲۰۰۵)؛ به نقل از لیتلتون و بریکوف ، ۲۰۰۸)، پرسشنامه خود شفقتور زی نف (۲۰۰۳) است. برای تحلیلداده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ استفاده میشود. نتایج نشان داد بین رفتارهای خودآسیب رسان با نارضایتی بدن، شفقت به خود ارتباط وجوددارد (۰۵ / ۰ > p).و نارضایتی بدن، پیش بینی کننده ی قوی تری برای رفتارهای خودآسیب رسان است و نارضایتی بدنی، ۴۰ درصداز تغییرات رفتارهای خود آسیب رسان را تبیین می کند. می توان چنین نتیجه گیری کرد که نارضایتی بدنی،شفقت به خود می توانند رفتارهای خود آسیب رسان را پیش بینی نماید.

کلیدواژه ها:

رفتارهای خودآسیب رسان ، نارضایتی بدنی ، شفقت به خود