اثر بخشی رویکرد بخشش درمانی بر مدیریت خشم و کاهش تعارضات با فرزند در مادران مورد بدرفتاری و خشونت قرارگرفته درکودکی

زمینه و هدف : یکی از مهمترین مراحل رشدی هر انسان دوران کودکی می باشد، زیرا در این دوران شخصیت فرد شکل می گیردکودک آزاری به بروز آسیب روانی در بزرگسالی دامن میزند و سطوح بالای تروما با اختلال شخصیت همایند، نیاز خدماتی بیشتر وسازگاری کمتر در روابط خانوادگی ارتباط دارد. بزرگسالانی که بد رفتاری را به خاطر می آورند به طور چشمگیری در معرض خطرابتلا به آسیب های روانی قرار دارند. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بخشش درمانی بر مدیریت خشم و کاهش تعارضات بافرزند در مادران مورد بدرفتاری و خشونت قرارگرفته درکودکی بود . روش پژوهش : طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشیاز نوع پیش آزمون، پس آزمون وبا گروه گواه بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل کلیه مادران مورد بدرفتاریقرارگرفته در کودکی در شهرستان مشهد بود که در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ به کلینیک سلامت روان اسا د راین شهر مراجعهنمودندو بر اساس فراخوان در کلنیک به صورت داوطلبانه وبرمبنای خودگزارشی بعد از مصاحبه و توجیه اولیه و دادنتست سلامت روان انتخاب شدند. از جامعه آماری پژوهش، یک گروه نمونه متشکل از ۳۰ مادرمورد بد رفتاری قرار گرفتهدر کودکی به روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (آموزش بخشش درمانی) (۱۵ نف)و گواه (۱۵ نفر) گمارده شدند. سپس زنان مادران مورد بدرفتاری قرار گرفته گروه آزمایش تحت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای هرهفته یک جلسه بخشش درمانی قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه هایمدیریت خشم اشپیلبرگر (۱۹۹۹) و پرسشنامه روشهای حل تعارض والد- فرزند موری- ای اشتراوس (۱۹۹۰) بوده است. جهتتجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ونرم افزار SPSS-۲۲ استفادهگردیده است. یافته ها : نتایج نشان داد که تفاوت معنادار ازلحاظ بهبود مهارت اسندلالی، پرخاشگری کلامی، پرخاشگریفیزیکی و مدیریت خشم بین آزمودنیهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بود. نتیجه گیری : میتوان نتیجه گرفت پروتکلبخشش درمانی بر مدیریت خشم وحل تعارض والد- فرزند ی مادران درگیر مورد بر رفتاری قرار گرفته موثر بود.

کلیدواژه ها:

مادران مورد بد رفتاری و خشونت قرار گرفته در کودکی ، بخشش درمانی ، مدیریت خشم ، حل تعارض والد – فرزندی