بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر موسیقی بر حافظه فعال و سرعت پردازش در دانش آموزان ۷ تا ۹ سال دارای اختلال یادگیری خاص خواندن شهرستان گنبد کاوو س

هدف از اجرای ا ین پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر موسیقی بر حافظه فعال و سرعت پردازش در دانش آموزان ۷ تا ۹ سال دارای اختلال یادگیری خاص خواندن شهرستان گنبد کاووس بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه اول تا سوم ابتدایی دارای اختلال خاص یادگیری شهرستان گنبد کاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند (۱۴۰ نفر). برای تعیین حجم نمونه ابتدا تمام ۱۴۰ دانش آموز دارای اختلال خاص یادگیری، که بطور در دسترس ا نتخاب شده بودند به نسخه چهارم آزمون هوشی و کسلر پاسخ دادند که پس از غربالگری اولیه از میان ۵۶ نفر از دانش آموزانی که از لحاظ سرعت پردازش و حافظه فعال ضعیف تر بودند ۳۰ نفر بطور تصادفی ساده انتخاب شدند و با همین روش در دو گروه ۱۵ نفری جایگزین شدند. سرانجام یکی از گروه ها بطور تصادفی به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. گروه آزمایشی به مدت ۱۱ جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش موسیقی دریافت نمود. نتایج حاصل از اجرای آزمون کوواریانس چند متغیری نشان داد که بین دو گروه از لحاظ ترکیب خطی متغیر وابسته در پس آزمون پس از حذف اثر متغیرهای تصادفی کمکی (پیش آزمون) تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. بدین معنی که آموزش موسیقی سبب افزایش سرعت پردازش و بهبود حافظه فعال در دانش آموزان دارای اختلال خاص یادگیری شده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، اختلال یادگیری ، سرعت پردازش ، حافظه فعال