اثر بخشی درمان شناختی رفتاری برخودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران مبتلابه وسواس فکری-عملی

مقدمه: اختلال وسواس فکری- عملی بیماری جدی، ناتوان کننده ولی قابل درمان است که با عوامل روانشناختی متعددی همبودی دارد ومیتواند بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران تاثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری برخودکارآمدیو کیفیت زندگی بیماران مبتلابه وسواس فکری-عملی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و گروهکنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران زن و مرد مبتلا به وسواس مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهر ایلام در شش ماه اولسال ۱۴۰۲ بودند. از بین آنها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه(۱۵ نفر)، گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۸جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای دوبار) به صورت گروهی برنامه درمانی شناختی رفتاریرا دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دوماه در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی(شرر و مادوکس، ۱۹۸۲) و کیفیت زندگی (ویر و شربور، ۱۹۹۲)، استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانسچندمتغیره، تحلیل شد. یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افرادگروه های آزمایش و کنترل در متغیر خودکارآمدی و مولفه های کیفیت زندگی (شامل، عملکرد جسمی، عملکرد اجتماعی، ایفای نقش هیجانی،سلامت روانی، سرزندگی و سلامت عمومی)، تفاوت معناداری وجود داشت؛ اما در مولفه های ایفای نقش جسمی و درد بدنی، تفاوت معناداریمشاهده نشد. نتیجه گیری: درمجموع، با توجه به نتایج این پژوهش میتوان گفت که درمان شناختی رفتاری میتواند بر ارتقاء خودکارآمدیو کیفیت زندگی بیماران مبتلا به وسواس، اثربخش باشد.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی شناختی ، خودکارآمدی ، کیفیت زندگی