ارزشیابی شناختی تشخیصی در خدمت یادگیری

سنجش و ارزشیابی یکی از مهم ترین حلقه های زنجیره ی فعالیت های آموزشی معلم را تشکیل می دهند و تکمیلکننده ی سایر فعالیت های او به حساب می آیند . ارزشیابی را بخش جدایی ناپذیر فرآیند یاددهی -یادگیری میدانند که همراه با آموزش و در ارتباط تنگاتنگ با آن به گونه ای مستمر انجام می گیرد و یه جای طبقه بندی دانشآموزان و مقایسه آن ها، هدایت یادگیری آنان را مورد توجه قرار می دهد. در واقع براساس منطق برنامه ریزی درسیو تجارب کشورهای مختلف در اصلاح نظام آموزشی، به نظر می رسد یکی از مهم ترین عوامل برای تغییر بنیادی درکیفیت آموزش و یادگیری در مدرسه، بهبود نظام سنجش و ارزشیابی و قرار دادن آن در جهت نظریه های تعلیم وتربیت می باشد. بنابراین، ارزشیابی های سنتی در مدارس، به طور جدی مورد انتقاد قرار گرفته است. آزمون هایسنتی یک نمره کلی ارائه می دهند. در حالی که اغلب معمان می خواهند اطلاعات دقیق تری از آزمون ها استخراجکنند تا بتوانند در برنامه ی درسی خود تغییراتی در جهت بهبود یادگیری دانش آموزان به وجود بیاورند. همچنیناین نمرات کلی مشخص نمی کنند که دانش آموزان برای درک بهتر کدام مفاهیم باید تلاش بیشتری انجام دهند.بنابراین لزوم بازنگری در شیوه های ارزشیابی به طور جدی مورد توجه قرار گرفته است؛ لذا در این مقاله، روشارزشیابی شناختی تشخیصی به عنوان یک رویکرد جدید ارزشیابی که بر اساس نظریه سازنده گرایی می باشد، معرفیشده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، رویکرد شناختی-تشخیصی ، سازنده گرایی