رابطه بین کمال گرایی، ناگویی هیجانی و بد ریخت انگاری بدن در زنان متقاضی اعمال زیبایی در شهر یزد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین کمال گرایی، ناگویی هیجانی و بد ریخت انگاری بدن در زنان متقاضی اعمال زیبایی در شهر یزد، بود. روش پژوهشحاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان متقاضی اعمال زیبایی شهر یزد در سال ۱۴۰۲ تشکیل داد. با استفاده از فرمولتاباچنیک و فیدل، ۱۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به ریزش احتمالی، نمونه ای به حجم ۲۱۰ نفر از زنان متقاضی اعمال زیبایی که به متخصصان و جراحان و مراکز خصوصی زیبایی شهر یزد مراجعه نمودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. در نهایت با حذف پرسشنامه های ناقص، ۲۰۴ پرسشنامه تحلیل شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدن، پرسشنامه کمال گرایی و پرسشنامه ناگویی هیجانی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. یافته های این پژوهش نشان داد که کمالگرایی، بد ریخت انگاری بدن و ناگویی هیجانی رابطه معناداری وجود دارد (p<۰/۰۱). به عبارت دیگر، در زنانی که کمال گرایی بالایی دارند، با کاهش ناگویی هیجانی در آنها میتوان از بروز بد ریخت انگاری بدن جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

کمالگرایی ، بد ریخت انگاری بدن ، ناگویی هیجانی ، زنان